در حالت کلی می‌توان هدف عینک واقعیت مجازی را فراهم کردن عملکرد بی سیم گوشی‌ها و دستگاه‌های مشابه به صورت مستقیم در برابر چهره یا سر انسان دانست. عینک‌های هوشمند می‌توانند با کنترل لمسی یا کاملا بدون استفاده از لمس کارایی داشته باشند. شما می‌توانید با استفاده از عینک هوشمند، تماس یا پاسخ دادن به پیام‌ها، ثبت تصویر و فایل ویدیویی از نقاط موردنظرتان در کنار گوش دادن به فایل موسیقی، تعامل با برنامه‌ها، استفاده از ناوبری GPS و نمایش پوشش AR را مدیریت کنید. عینک‌های هوشمند ویژگی‌های قابل توجهی در صنایع مختلف همانند بهداشت، درمان، ساخت و ساز و سایر موارد خواهند داشت.

در حالت کلی می‌توان کاربرد واقعیت مجازی را موارد زیر عنوان کرد:

• کاربرد واقعیت مجازی در نیروهای نظامی
• کاربرد واقعیت مجازی در آموزش
• کاربرد واقعیت مجازی در بهداشت و درمان
• کاربرد واقعیت مجازی در صنعت سرگرمی
• کاربرد واقعیت مجازی در صنعت مد
• کاربرد واقعیت مجازی در میراث فرهنگی
• کاربرد واقعیت مجازی در تجارت
• کاربرد واقعیت مجازی در مهندسی
• کاربرد واقعیت مجازی در ورزش
• کاربرد واقعیت مجازی در رسانه
• کاربرد واقعیت مجازی در ارتباطات
• کاربرد واقعیت مجازی در ساختمان‌سازی

قابلیت صوتی

این امکان وجود دارد که عینک‌های واقعیت مجازی توانایی برقراری تماس صوتی یا تماشای فایل‌های ویدیویی را داشته باشند؛ این قابلیت در کنار سایر عملکردهای مشابه به منظور اجرا نیازمند خروجی صدا هستند. برخی از عینک‌های هوشمند به جای استفاده از اسپیکر، صدا را از طریق رسانایی استخوان به حلزون گوش منتقل می‌کنند؛ در این روش انتقال صدا به گوش از طریق هوا حذف شده است. در حقیقت ارسال ارتعاشات از قاب عینک به حلزون فقط از طریق جمجمه و دور زدن پرده گوش انجام می‌شود.

میکروفون

بیشتر عینک‌های واقعیت مجازی مجهز به یک میکروفون کوچک هستند که می‌تواند صدای شما و صداهای محیط را ضبط کند؛ این قابلیت برای عینک‌های هوشمندی که دارای کنترل صوتی، تماس یا ضبط ویدیو همراه با صدا هستند، کاملا ضروری است.

پردازنده کامپیوتر

عینک هوشمند همانند سایر کامپیوترها نیازمند واحد پردازشگر مرکزی (CPU) است. پردازنده عینک واقعیت مجازی در یکی از بازوهای آن قرار خواهد گرفت و این نشان می‌دهد که سایز کوچکی دارد. بر اساس اطلاعات موجود می‌توان گفت پردازنده عینک هوشمند همانند پردازنده گوشی‌های هوشمند بوده که در میان آن‌ها، کوالکام اسنپدراگون XR1 می‌تواند یک مثال ایده‌آل به حساب آید.

رابط انسان و کامپیوتر (HCI)

یکی از مهم‌ترین سوالات کاربران پیرامون عینک واقعیت مجازی را می‌توان روش کنترل آن عنوان کرد. در حقیقت کاربران تمایل دارند با روش کنترل این محصول آشنا شوند و از آن جایی که کنترل‌های معمولی همانند صفحه لمسی یا ماوس نمی‌توانند کارایی داشته باشند، بنابراین راهکار چیست؟ عینک واقعیت مجازی را می‌توان با موارد زیر کنترل کرد:

• کلیدها
• تشخیص گفتار
• تشخیص ژست
• ردیابی چشم
• کنترل از راه دور

لنزها

مشابه عینک‌های معمولی می‌توان از لنزهای مختلف برای عینک‌های هوشمند استفاده کرد. بر اساس اطلاعات موجود، امکان استفاده از لنزهای تجویزی، لنزهای فیلتر نور آبی یا لنزهای هوشمند که وابسته به شرایط نور هستند، وجود دارد؛ لنزهای تجویزی برای افرادی که بینایی ضعیف دارند کارایی خواهد داشت و لنزهای فیلتر آبی هم به منظور استفاده از رایانه، موثر هستند.

دوربین

تعداد زیادی از عینک‌های هوشمند نیازمند دوربین خواهند بود. در حقیقت یکی از مسائلی که توانست انتقادهای زیادی را متوجه گوگل گلس اکسپلورر کند، ضبط دائم محیط پیرامون بود و همین موضوع سبب گسترش مشکلات قانونی و اخلاقی شد. دوربین عینک واقعیت مجازی برای فیلمبرداری و آنالیز مورد استفاده قرار خواهد گرفت تا امکان پوشش AR فراهم شود. البته برخی از عینک‌های هوشمند جدیدتر فاقد دوربین هستند؛ معمولا این عینک‌های واقعیت مجازی فقط با قابلیت‌های صوتی عرضه می‌شوند.

نمایشگر

یکی از مهم‌ترین و حساس‌ترین بخش‌های توسعه عینک‌های هوشمند را می‌توان نمایشگر دانست. در حالت کلی می‌توان دو نمایشگر اصلی را برای عینک‌های هوشمند معرفی کرد که شامل نمایشگرهای منحنی و موجبر می‌شوند. در حقیقت یک نمایشگر منحنی می‌تواند نور را به صورت مستقیم به چشم کاربران منعکس کند. بدون تردید می‌توان حجیم‌تر بودن و شفافیت تصاویر را به عنوان یکی از مهم‌ترین مشکلات نمایشگر منحنی به حساب آورد. همچنین نمایشگرهای موجبر مجموعه‌ای از فناوری‌های جدیدتر به حساب می‌آیند و شامل موارد زیر هستند:

• موجبر پراش
• موجبر هولوگرافیک
• موجبر انعکاسی
• نمایش شبکیه مجازی

یک نمایشگر موجبر با خم کردن نور پرتاب شده در مقابل چشم‌ها عمل می‌کند تا بتوانید یک میدان بصری (از جمله اشیاء واقعیت افزوده سه بعدی) را نمایش دهد. نور از طریق یک قطعه کاملا شفاف پلاستیکی یا شیشه‌ای که به منظور بازتاب نور طراحی شده‌اند، ارسال می‌شود. نور در طول موجبر به قسمت جلوی چشم منعکس شده و سپس تصویر را به صورت مستقیم در مقابل چشم پخش خواهد کرد. یکی از معایب نمایشگرهای موجبر را می‌توان FOV محدودی دانست که ارائه می‌کنند. به عنوان مثال، موجبر HoloLens می‌تواند یک FOV معادل 30 الی 50 درجه ارائه کند و این در حالی است که حالت دید طبیعی انسان معادل 220 درجه است. با این که ادعاهایی پیرامون FOV بیشتر از 100 درجه وجود دارد، اما هیچ کدام از آن‌ها نتوانسته‌اند خود را ثابت کنند؛ در حقیقت مشکل این است که افزایش FOV به معنای افزایش اندازه موجبرها و حجیم بودن شیشه‌ها خواهد بود. عینک‌های هوشمند برای واقعی بودن یا متمایز شدن جزئیات باید مجهز به صفحه نمایش با وضوح بالا باشند؛ برخلاف صفحه نمایش که می‌توانید به صورت مستقیم مشاهده کنید، عینک‌های هوشمند با سیستم نوری پیچیده‌ای همراه هستند که می‌توانند تاثیر زیادی در کاهش وضوح داشته باشند.

سوالات متداول

تفاوت واقعیت مجازی و واقعیت افزوده چیست؟ شاید تفاوت واقعیت افزوده و واقعیت مجازی برای شما یک سوال مهم باشد؛ بهتر است بدانید هر دو فناوری مبتنی بر تصاویر ایجاد شده از سوی کامپیوتر هستند، اما در واقعیت مجازی (VR) کلیه عناصر توسط کامپیوتر ایجاد شده‌اند و این در حالی است که بخشی از عناصر واقعیت افزوده (AR) در دنیای حقیقی وجود دارند.

آیا عینک واقعیت مجازی با قیمت مناسب در دسترس قرار دارد؟ بهتر است بدانید شرکت‌های زیادی در زمینه تولید عینک هوشمند فعالیت می‌کنند، اما هنوز نباید انتظار خرید عینک واقعیت مجازی را با قیمت مقرون به صرفه داشته باشید.