ساعت‌های هوشمند یا همان اسمارت واچ‌ها یکی از داغ‌ترین ترندهای هوشمند شدن هستند. اسمارت واچ‌ها با طراحی صاف، فشرده و پوشیدنی شان قدم بعدی در مسیر تکامل تکنولوژی و همچنین پنجره‌ای به آینده هستند که تکنولوژی روابط متقابل محدود به زمان و مکان نخواهد شد. اما بر خلاف عینک‌های فراموش شده‌ی گوگل، اسمارت واچ‌ها حس ترسناک فضولی در کار دیگران را ایجاد نمی‌کنند.

پس، ساعت‌های هوشمند دقیقاً چه کارهایی می‌توانند انجام دهند و از آینده‌ی آن‌ها چه توقعی می‌توانیم داشته باشیم؟

 

تکامل اسمارت واچ‌ها

اسمارت واچ‌های مدرن وسایل ضروری‌ای مثل ساعت‌های مچی هستند که وقتی مشخص شد در حال منسوخ شدن‌اند تصمیم گرفتند تکامل پیدا کنند و با از مد افتادگی‌شان بجنگند. در نهایت با رواج اسمارت واچ‌ها، عملکرد اصلی ساعت‌ها –نشان دادن زمان- به حاشیه رانده شد.

اسمارت واچ‌ها در واقع همیشه قدم بعدی در تکامل ساعت‌ها بودند و ریشه‌های تکنولوژی آن‌ها به خیلی قبل‌تر از چیزی که فکر می‌کنید بر می‌گردد. فیلم‌های علمی‌تخیلی تک مثل جیمز باند و سفر ستاره‌ای مدت‌ها پیش ابزارهای ساعت مانندی را معرفی کردند که عملکردی نامعمول و بسیار کمک کننده داشتند اما در دنیای واقعی ساعت‌های چندکاره مسیر پرفراز و نشیبی را طی کرده‌اند تا به این جایگاه مد روز امروزی برسند. ساعت‌سازان با آغاز کار در دهه‌ی 1920 و توسعه‌ی آن تا قرن 21، توانستند ویژگی‌های زیادی مثل نقشه‌های آنالوگ، مینی تلویزیون‌ها و رادیو، یادداشت (برای این مورد به کیبورد نیاز است) و بله حتی کالر ‌آی دی را هم به آن اضافه کنند. برخی از این ویژگی‌ها مثل ماشین حساب پدیده‌های نوظهور جذابی هستند اما به سختی می‌توان آن‌ها را استاندارد دانست.

بسیاری از این ویژگی‌ها از زمان خود خیلی جلوتر بودند در حالیکه بقیه آنقدرها هم کاربردی نبودند. اما هر تلاشی برای ساعت‌های چندکاره گامی ‌ضروری (کمابیش) در مسیر تکامل ساعت‌های هوشمند بود.

 

اولین ساعت هوشمند

سونی اولین کمپانی‌ای بود که در سال 2012 محصولی تولید کرد که می‌توان آن را یک اسمارت واچ مدرن نامید. نام کامپیوترهای پوشیدنی آن‌ها اسمارت واچ بود. ساعت رسماً در مارس رونمایی شد و با تلفن‌های هوشمند اکسپریا که سیستم عامل اندروید داشتند کار می‌کرد. از آن جا که این ساعت‌ها برای اولین بار در بازار وارد شد نام محصول از آن به بعد همان نام واقعی برند را گرفت اما ساعت‌های جدید سونی موج چندان بزرگی ایجاد نکرد. اولین موج بزرگ تکنولوژی اسمارت واچ در نتیجه‌ی پول جمع کردن یک شرکت ناشناخته به نام کیک استارتر به راه افتاد. سازندگان ساعت‌های پبل بیش از 10 میلیون دلار در حد فاصل آوریل تا می‌2012 جمع کردند که تا الان موفق‌ترین کمپین انبوه سپاری و همچنین یک پدیده‌ی پوپولیستی معتبر بوده است.

سازندگان پیشنهادات حامیان را درباره‌ی اینکه چه ویژگی‌ها و برنامه‌هایی را در دستگاه تعبیه کنند جمع‌آوری کردند و اولین اسمارت واچ پبل در ژانویه 2013 رونمایی شد.

یک کمپین متواضعانه تر کیک استار به لانچ شدن اولین ساعت هوشمند خود اتکای واقعی کمک کرد. امات ترو اسمارت اولین ساعتی بود که برای هیچ یک از ویژگی‌هایش نیاز به متصل شدن به هیچ تلفن هوشمندی نداشت و می‌توانست تماس تلفنی برقرار کند. این ساعت‌ها جی‌پی‌اس داشتند و برنامه‌های اندروید را پشتیبانی می‌کردند.

این سه ساعت در کنار هم بنیان اسمارت واچ‌ها را به عنوان وسیله‌ای فراتر از یک اسباب بازی تکنولوژیکی احمقانه پایه‌ریزی کردند و تا سال 2013 ساعت‌های هوشمند تبدیل به یک تکنولوژی ضروری شدند.

 

چه چیزی باعث می‌شود که یک ساعت، هوشمند باشد؟

آنچه که امروزه اسمارت  واچ نامیده می‌شود از زمان شروعش مراحل مختلفی را طی کرده است. درست مثل تکامل یک گونه‌ی حیوانی، سخت است که بگوییم این لحظه‌ای است که ساعت‌های تکنولوژیکی رسماً تبدیل به اسمارت واچ شدند. اما حال که این ساعت‌ها وجود دارند می‌توانیم حداقل درباره‌ی ویژگی‌های مشترک همه‌ی ساعت‌های هوشمند مدرن صحبت کنیم.

اسمارت واچ‌ها اولین و بهترین ساعت‌های دیجیتال (در مقابل آنالوگ) هستند. این ساعت‌ها بسیار فراتر از یک صفحه نمایش دیجیتال هستند می‌توانند برنامه‌های مختلف تلفن‌های هوشمند را اجرا کنند. آن‌ها همچنین می‌توانند رسانه‌های دیجیتال مثل موسیقی و ویدیو را هم نمایش بدهند.

امروزه تقریباً همه‌ی اسمارت واچ‌ها برای راحتی کاربر صفحه‌ی لمسی دارند. این ویژگی‌ها خصوصیات ضروری هر اسمارت واچی است.

 مهمترین تمایز بین انواع مختلف اسمارت واچ در خود اتکا بودن یا نبودن آن‌ها (مثل امات ترو اسمارت) و قابلیت متصل شدن خود ساعت به اینترنت و یا اتصال آن از طریق دستگاه‌های مجهز به اینترنت دیگر مثل اسمارت فون‌ها است. بیشتر تولیدکنندگان اسمارت فون‌ها مثل سامسونگ و اپل ساعت‌های هوشمندی که به طور خاص با موبایل‌های خودشان کار می‌کنند طراحی کرده‌اند.

 

 

اسمارت واچ‌ها چه ویژگی‌های دیگری دارند؟

ساعت‌های هوشمند علاوه بر موارد اولیه ویژگی‌های مختلف دیگری نیز دارند که طیفی از کارکردهای مختلف را برای کاربران فراهم می‌کند. برخی از اسمارت واچ‌ها برنامه‌ی ورزش و سلامتی دارند که ضربان قلب، تعداد قدم‌ها، الگوی خواب و بسیاری موارد دیگر را اندازه می‌گیرد و

برخی دیگر مجهز به جی‌پی‌اس و سیستم‌های مسیریابی، ابزارهای هواشناسی و بادسنجی و موارد دیگر هستند.

مجهزترین ساعت‌های هوشمند می‌توانند الزاماً هر آنچه را که تلفن‌های هوشمند انجام می‌دهند مثل دریافت پیام‌های صوتی و نوشتاری، برقراری تماس تلفنی و دریافت ایمیل‌ها را انجام دهند.

 

آیا ساعت‌های هوشمند دوربین هم دارند؟

دوربین یکی از محبوب‌ترین ویژگی‌های تلفن‌های هوشمند است که آن‌ها را تبدیل به جزء جدایی‌ناپذیر زندگی‌مان کرده است. این ویژگی همان چیزی است که اسمارت فون‌ها را از اسمارت واچ‌ها متمایز می‌کند.

در حالیکه سامسونگ گیر 2 که تولیدش متوقف شده دوربین بی‌کیفیت 2 مگا پیکسلی داشت (در مقایسه با سامسونگ گلکسی 8 که دوربین 12 مگا پیکسلی دارد) حتی بهترین اسمارت واچ‌های بازار مثل سامسونگ، اپل، گارمن و فیت بیت دوربین ندارند. تولیدکنندگان پیوسته در تلاشند تا اسمارت واچ‌ها را باریک‌تر و سبک‌تر کنند و دوربین فقط حجم زیادی به ساعت هوشمند اضافه می‌کند، تنها تعداد کمی از ‌اسمارت واچ‌های خوب دوربین دار در بازار هستند .

به نظر می‌رسد که سامسونگ ایده‌ی اضافه کردن دوربین به اسمارت واچ‌هایش را رها کرده چرا که آخرین مدل گلکسی واچ سامسونگ دوربین ندارد. رقیب اصلی سامسونگ یعنی اپل هم در اسمارت واچ‌هایش دوربین ندارد و معتقد است که تکنولوژی هنوز آنقدر پیشرفت نکرده است که تولیدکنندگان فکر کنند به زحمتش می‌ارزد.

ویژگی‌ای که تا حدودی جایگزین نبود دوربین در این ساعت‌ها شده است قابلیت فعال کردن دوربین اسمارت فون از طریق ساعت است. این قابلیت به افراد اجازه می‌دهد که موبایل را در محلی تنظیم کنند و در حالیکه در محل‌های مختلف ایستاده‌اند عکس بگیرند. این قابلیت شاید بتواند به پایان دوران وحشتناک آن بلای آسمانی یعنی مونوپاد کمک کند.

اگر نبود دوربین برای شما مسئله‌ی خیلی مهمی ‌است حداقل یک اسمارت واچ با دوربین با کیفیت وجود دارد: اسمارت واچی به نام اررو که با سرمایه‌گذاری انبوه مردم تولید شده است. این ساعت فول فاند هنوز در مرحله‌ی تولید است اما قول یک دوربین 360 درجه‌ی قابل چرخش 1080 پیکسلی اچ دی را داده است. اینکه تولیدکنندگان تا چه حد می‌توانند به وعده‌ی خود عمل کنند را باید دید اما به نظر می‌رسد که پیشرفت تکنولوژی در مسیر تولید دوربین‌های مینیاتوری با کیفیت برای ساعت‌ها بسیار به هدف نزدیک است.

 

اسمارت واچ‌ها و اسمارت فون‌ها چقدر می‌توانند متفاوت باشند؟

یکی از مشکلات اصلی اسمارت واچ‌هایی که با اسمارت فون‌ها لینک می‌شوند ضرورت نزدیک بودن آن‌ها به اسمارت فون است. بسیاری از اسمارت واچ‌های اورجینال از طریق بلوتوث به موبایل وصل می‌شوند که در محدوده‌ی فاصله‌ی مشخصی کار می‌کند. حتی امروزه بیشترین فاصله‌ی بلوتوث 100 متر است. یعنی برای انجام هر کاری باید موبایلتان را هم همراه ساعت هوشمندتان ببرید.

هرچند که در  2015 گوگل خط اسمارت واچ‌های اندروید ور (Android Wear) را معرفی کرد که از طریق وایفای به تلفن متصل می‌شوند. این پیشرفت به این معنیست که تا زمانی که موبایل روشن و متصل باشد ساعت می‌تواند هر جایی برود و اتصال اینترنتی‌اش را حفظ کند. هیچ فاصله‌ای خیلی دور نیست ( حداقل برای اسمارت واچ‌هایی با این تکنولوژی).

 

آیا اسمارت واچ‌ها از سیم کارت استفاده می‌کنند؟

تلفن‌های هوشمند آنقدر متداول هستند که تقریباً هر کسی تا به حال درباره‌ی سیم‌کارت‌ها شنیده است. سیم‌کارت وسیله‌ای است که به تلفن شما امکان اتصال به شبکه‌ی سلولی را می‌دهد. علاوه بر این، شماره‌ی موبایل هر کاربری روی سیم‌کارت ذخیره می‌شود و واقعاً بعید است بتوانید اسمارت فون مدرنی پیدا کنید که بدون سیم‌کارت کار کند.

بیشتر اسمارت واچ‌ها به سیم‌کارت نیاز ندارند چون کارکرد موبایل ندارند و یا با تلفن‌های هوشمند جفت می‌شوند و یا از دیتای آن‌ها استفاده می‌کنند. از طرف دیگر ساعت‌های خود اتکا که درباره‌ی آن‌ها بحث کردیم نیازی به لینک‌شدن با اسمارت فون‌ها ندارند که به سیم‌کارت احتیاج داشته باشند.

سینکس  SW20به عنوان مثال، ساعت هوشمند بسیار مقرون به صرفه‌ای است که می‌تواند تماس تلفنی برقرار کند (حتی بعضی مدل‌هایش دوربین هم دارند). تا 32 گیگ حافظه را قبول می‌کند و به معنی واقعی کلمه خودکفاست اما با این حال اگر تمایل داشته باشید با تلفن‌های اندروید و IOS لینک می‌شود. صادقانه بگوییم این ساعت با تلفن‌های اندرویدی عملکرد بهتری دارد.

 

آیا باید تلفن هوشمندم را با یک ساعت هوشمند جایگزین کنم؟

با در نظر گرفتن عملکرد گسترده‌ی ساعت‌های هوشمند عجیب به نظر می‌رسد که کسی تلفن هوشمند بخرد. بستن یک ساعت همه‌کاره دور مچ بسیار آسان‌تر از حمل یک تلفن حجیم در جیبتان است. احتمال جا گذاشتن آن در تاکسی و یا ترک خوردن گلس شکننده‌ی آن نیز در اسمارت واچ‌ها بسیار کم است.

با این حال اما اسمارت واچ‌ها در این مرحله از تکامل‌شان معایبی هم دارند.

همانطور که قبلاً گفتیم بیشتر ساعت‌های هوشمند برای اجرای وظایف مهم‌شان نیاز به اتصال به تلفن‌های هوشمند (و یا سایر دستگاه‌های متصل به شبکه) دارند. در بهترین حالت این گجت‌ها در حکم یک اکسسوری برای تلفن شماست و بسیاری از افراد تمایل ندارند پول بیشتری برای دستگاهی بپردازند که چیزی بیشتر از اسمارت فون‌های گران قیمت‌شان به آن‌ها نمی‌دهد.

مسئله‌ی دیگر اینست که شارژ باطری اسمارت واچ‌ها زیاد دوام ندارد و باید مدام شارژ شوند. این مشکل در برخی از اسمارت فون‌ها هم وجود دارد اما اگر برای برنامه‌های سلامت و یا ردیاب خواب یک اسمارت واچ می‌خرید که مجبورید آن را از دستتان باز کنید و به شارژ بزنید احتمالاً در رسیدن به هدف‌تان به مشکل می‌خورید..

حتی اگر هدفتان از ساعت بستن قابلیت چک کردن زمان باشد (چه ایده‌ی جدیدی) باز هم ساعتی که مدام شارژش تمام شود چندان ایده‌آل نیست.

علاوه بر این صفحه‌ی ساعت‌ها هم مشخصاً بسیار کوچک‌تر از موبایل‌ها هستند. اگرچه برخی افراد بزرگ شدن اندازه‌ی اسمارت فون‌ها را دوست ندارند اما واقعیت اینست که صفحه‌های بزرگتر خیلی خوب هستند مخصوصاً اگر به تماشای ویدیو و یا گرفتن عکس علاقه داشته باشید. صفحه‌ی اسمارت واچ‌ها باید کوچک باشند و جایی هم برای بزرگتر‌شدن ندارند.

مسئله‌ی دیگری که احتمالاً از محبوبیت اسمارت واچ‌ها کاسته است قیمت آن‌هاست. میانگین قیمت ساعت‌های هوشمند در این چند سالی که به بازار آمده‌اند کاهش پیدا کرده است اما باز هم نسبتاً گران است مخصوصاً اگر ساعت وسیله‌ی همراه اسمارت فونی باشد که خودش هم گران است.

می‌توان ساعت‌هایی با قیمت‌های منطقی مثل هوامی ‌امیزفیت بیپ 80 دلاری پیدا کرد که برنامه‌های ضروری ردیابی سلامتی را داشته باشد. همینطور می‌توان ساعت‌هایی با قیمت‌های خیلی غیرمنطقی مثل ساعت هوشمند کانکتد مدولار 197000 دلاری ساخته شده توسط تگ هویر را پیدا کرد که در آن الماس کار شده است. با اینکه بیشتر ساعت‌های هوشمند از نظر قیمتی به هوامی ‌نزدیک‌ترند تا تگ هویر ولی ساعت‌های با کیفیت‌تر هنوز هم هزاران دلار قیمت دارند.

درست مثل زمانی که یک ساعت نرمال می‌خرید هنگام خرید اسمارت واچ هم دوست دارید همانقدر که پول می‌پردازید چیزی دریافت کنید. برخی از محصولات که به عنوان اسمارت واچ در بازار ارائه می‌شوند واقعاً چیزی بیشتر از فیت بیت‌های کپی به همراه یک ساعت نیستند. از طرف دیگر قیمت ساعت‌های هوشمند، برخلاف ساعت‌های سنتی، با معرفی مدل‌های جدید کاهش پیدا می‌کند (مثل تلفن‌های هوشمند) بنابراین اگر اولویت با داشتن جدیدترین مدل نباشد می‌توان ساعت با کیفیتی با قیمت کمتر پیدا کرد.