وقتی اولین ساعت مچی برای ملکه‌ای پیشرو در مد تولید شد، تعجبی نداشت که ساعت مچی برای زنانِ قرن نوزدهم تبدیل به ابزاری محبوب شود. در حقیقت، این ساعت‌ها در کل قرن نوزدهم تبدیل به متعلقات اختصاصی زنان شدند. احتمالاً آنها هنوز هم جزء متعلقات زنان هستند، اف. اسکات فیتزجرالد آن را «مهاجرت توتنی متاخر نامید که به جنگ کبیر مشهور است».

جنگ جهانی اول جهان را به شکل‌های گوناگون، هم شدید و هم وحشتناک، تغییر داد، اما در این داستان، تاثیرش بر گاه‌شمار خیلی اهمیت دارد. در میدان نبرد، سربازان مجبور بودند تجهیزات زیادی را روی بدن و در دستان‌شان حمل کنند. ساعت جیبی فقط یک جزء اضافی بود که در نقش دارایی ارزشمند بر روی یونیفرم تلقی می‌شد. ساعت مچی راه‌حلی مشهود برای این مسئله بود.

سربازان آلمانی از سال 1880 ساعت مچی به دست می‌کردند، اما در دهه 1910 بود که سربازان آمریکایی با به دست کردن ساعت خودنمایی کردند. وقتی سربازان به خانه برگشتند، دیگر به دست کردن ساعت عادت کرده بودند. اگرچه، به عبارت دیگر، مشاهده قهرمان جنگی در حالی که ساعت مچی داشت تصویر خیلی تاثیرگذاری بود.

تبلیغات به طراحی عملی ساعت پرداختند. در این میان، تبلیغی می‌گفت ساعت مچی مرد را «سربازگونه‌تر، جنگجوتر و مردانه‌تر» خواهد کرد.

ساعت مچی رسماً تبدیل به قطعه مد برای هم زن و هم مرد شد.

تغییر چهره‌های ساعت مچی

تا قرن بیستم، تولید ساعت مچی فرایندی تدریجی شده بود، حتی ساعت‌سازها به صورت مستمر روش‌های جدیدی برای مکانیزه کردن گاه‌شمارهای‌شان مطرح می‌کردند. به هرحال، بعد از جنگ جهانی دوم، ساعت‌های مچی وارد دوره‌ای طولانی از تکامل سریع و شگفت‌آور شدند.

در دوره پس از جنگ، ساعت‌ها برای شرایط غیرمتعارف تولید شدند که در بازه بین غواصی در اعماق دریا تا اکتشاف در فضا، و هرچیزی در این مابین، بود. همزمان با گذشت دهه‌ها، کارکردها و ویژگی‌های ساعت‌ها زیاد شد و به این ترتیب، آنها تبدیل به چیزی بیش از گاه‌شمار شدند.

دهه 1970 سبب وقوع «انقلاب کوارتز» شد. خلق ساعت باتری‌دار کوارتز نعمتی الهی برای خریداران ساعت مچی بود، به ویژه چون لرزش کوارتز ابزاری صحیح‌تر برای گاه‌شماری نسبت به هر دستگاه مکانیکی دیگر است. متاسفانه، برای سازندگان ساعت‌های مکانیکی، به خصوص سازندگان سوئیسی، این انقلاب یک بحران بود. برندهای اروپایی که شهرت خود را با تولید گرانترین ساعت‌های مکانیکی کسب کرده بودند به ناگهان سود این محصول را به شرکت‌های نوکیسه، به ویژه در آسیا، باختند.

ساعت‌های مکانیکی و ساعت‌سازها در دهه 1980، عمدتاً با معرفی سواچ، به جایگاه قبلی برگشتند. با‌این‌حال، ساعت‌های باتری‌دار شکل این صنعت را عوض کردند و ساعت‌های دیجیتال در سطحی گسترده در دسترس قرار گرفتند. به طور قطع، کوارتز، ساعت‌ دیجیتال (برخلاف ساعت‌های آنالوگ) دقیق‌تر از ساعت مکانیکی است، اما ساعت‌های مکانیکی با دقت بیشتر ساخته شده‌اند و در واقع، با سبک بهتری تولید شده‌اند. به این دلیل، ساعتِ خریداری شده در بین عموم عمدتاً در چند دهه گذشته بین افرادی تقسیم شده است که نیازمند ساعت برای اهداف عملی هستند و کسانی که صرفاً از ظاهر یک ساعت مکانیکی و ظریف لذت می‌برند.

آینده‌ ساعت‌های مچی

هیچ‌کس به طور قطع نمی‌تواند بگوید که آینده ساعت مچی در سال‌های آتی قرن بیست و یکم چگونه خواهد بود. در کل نامعقول نخواهد بود که بتوانیم مسیر ساعت مچی را مطابق عینک تک چشمی مانند سایر فناوری‌ها- به خصوص، گوشی هوشمند- ببینیم و شاید نیاز به آنها به طور کامل از بین برود.

از سوی دیگر، در چند سال گذشته، ساعت‌های هوشمند، که قادر به اجرای تقریباً تمام کارکردهای گوشی هوشمند هستند، به شدت وارد بازار شده‌اند. خیلی زود است که بگوییم ساعت‌های هوشمند در بین عموم مردم رواج می‌یابد، اما اگر تاریخ مطلبی به ما آموخته باشد، می‌توان گفت ساعت‌های مچی یکی از فناوری‌های بزرگ تطبیق‌پذیر جهان است.